Había unha vez una nena chamada Carapuchiña Amarela. -Non, Vermella. -Iso, Carapuchiña Vermella. -A súa nai chamouna e díxolle: Oes, Carapuchiña Verde! O avó interrompe a plácida lectura do xornal para contarlle á neta unha historia que, non por máis clásica, lle resulta menos difícil de narrar. Descoñecemento? En absoluto. O ancián consegue que sexa a pequena a que realmente reproduza o conto a base de corrixir os gazapos que deliberadamente comete porque, confundindo historias é como o enredo se converte nun proveitoso recurso expresivo.