No “binomio fantástico”, as palabras non quedan prendidas no seu significado cotián; son liberadas das cadeas verbais das que decote forman parte, son “descontextuahzadas”, ‘estrañadas’, lanzadas unha contra outra baixo un ceo descoñecido. Entón, atópanse nas mellores condiciáns para xerar unha historia.
“Inventar historias para nenos e axudalos a que as inventen eles mesmos, non para que uns e outros sexan artistas, senón para que ninguén sexa escravo”.
