Desde a perspectiva da teoría poscolonial e a subalternidade, este ensaio preséntanos un contradiscurso para cuestionar a idealización da nova emigración interior europea, sinalando ademais os varios retos aos que o precariado transmigrante actual ten que facer fronte a causa da súa depreciación como capital humano. Traenos a voz dunha xeración que padece de anacronismo, a voz desas galegas e galegos que ven alén das súas fronteiras o único xeito de supervivencia. Crítica minuciosa pero sen concesións, sentimental pero non emotivista, dun estado de cousas que, de non buscar solucións inmediatamente, creará problemáticas aínda máis fondas, no tecido político e social contemporáneo, das que ten provocado até o de agora.
-5%
-5%
