O recente libro, Esbozos aloumiñeiros, foi escrito para, como se di na dedicatoria, alentar ás persoas esperanzadas, ou para consolar ós oprimidos polas amarguras do destino.
Entrañables temas, coma o amor humano, o amor divino, virxinar, maternal...; asuntos relixiosos, coma "Xesucristo na Eucaristía", "Oración ó Santísimo na capela da Comuñón", "A Cruz de Santiago", "O Botafumeiro", "Cismas diante dun belén", "A bondade", "A ruindade", "A Virxe Abrindeira", ou, finalmente, disquisicións filosóficas, coma "Teses aqueladas para un vadío", asoman a estas páxinas, en poemas emotivos e entusiasmados, bordados cos sentimentos da chencha, a sinceridade e o corazón, co fin de ergueren espíitos deprimidos e lograren o benestar, a felicidade, a paz interior... Cousa nada fácil mais irrevocábel e incuestionable, porque a isto aspirou, aspira e aspirará sempre a Humanindado durante o seu paso por este mundo!!
