TAEGER, MARC; GONZALEZ, OLALLA
Había unha vez unha familia que tiña un fillo moi pequeno, tan pequeno coma un garavanzo. Por iso decidiron chamarlle Garavanciño. Un día cando a súa nai estaba facendo o xantar, notou que lle faltaba o azafrán. Garavanciño axiña se ofreceu para ir á tenda.
KALANDRAKA segue recuperando relatos da tradición oral, de estructu ra encadeada e ritmo acumulativo, que ten un dos seus máis claros exemplos en “Garavanciño”. Como todos os que pertencen a este xénero, posúe un alto nivel didáctico e contribúe a construir a mente dos primeiros lectores, porque os contos populares son o nexo entre a cultura dos maiores e o mundo moderno actual.
