A de San Felipe é unha memoria pétrea, unha memoria na que os poros da pedra son completados polas “porosidades” formais do edificio, que se ven de cando en vez enchidas pola auga pero tamén pola memoria dos homes e mulleres que o viviron. O granito do castelo é, e está cheo de microfisuras nas que se recolle unha memoria pronta a xurdir, esperanzada. Na tarefa de fixar, de limpar a memoria, é sumamente clarificador e tranquilizador este preciso estudo, proporcionándonos, con palabra exacta, unha rigorosa memoria da historia máis recente e singular do edificio, a que emana polas feridas da pedra, pola lembranza dos presos e polas pegadas das balas que están por enriba dos pensamentos últimos.
