En o corpo transparente das horas, o autor insiste na liña aberta con Fragmento/Creba no proceso da investigación artística.
A preocupación ontolóxica segue a ser o elemento xenético que articula a voz poética, mais nesta obra móstrase un xiro na composición do texto, procurando unha resignificación conceptual á vez que lírica, onde o estatismo implícito na enunciación e as imaxes utilizadas nalgúns versos buscan mostrar a dinámica intrínseca do real.
