Na su´a manifestacio´n en forma de controversia, a chamada regueifa, destacaron numerosas figuras que encarnan os u´ltimos anos de vitalidade do feno´meno improvisador galego.
Entre elas soan con forza os nomes de Blanco de Muin~oseco (Coristanco) e o dos seus disci´pulos Calvin~o de Tallo (Ponteceso) e Celestrino de Leduzo (Malpica de Bergantin~os). Ambos improvisadores levaron a disputa en verso ao seu ma´is requintado nivel. Ma´is ala´ dos casamentos (o contexto inicial do xe´nero) amenizaron os bares, as festas e calquera encontro pu´blico e semiprivado dunha Galicia eminentemente rural. A trave´s destas figuras e o seu tempo con~eceremos estas coplas de catro versos octosi´labos con rima nos pares, que vinculadas a unha melodi´a fixa compartida polos opon~entes, constitu´en o celme da tradicio´n cantada galega.
