Teresa Moure xoga a desafiar ao xénero esquecendo as fórmulas do discurso académico para construír un relato poliédrico no que, mentres expón as súas ideas, vai intercalando contos. Con este recurso pode contar como transcorre un parto, ou rememorar en feminino o primeiro día da Creación. Pretende este ser un texto radical, un conxunto de argumentos críticos sobre o adestramento que a linguaxe exerce nas nosas mentes, onde se desenmascaran as forzas sociais que nos modelan. Propón, en definitiva, renovar a linguaxe, para actuarmos sobre as vellas estruturas e construírmos un mundo novo.
-5%
-5%
-5%
-5%
-5%
