HOMENAXE A FERROL VELLO

Ao longo das 250 páxinas da publicación os devanditos Guillermo Llorca e Juan J. fan un percorrido pola historia e o patrimonio de Ferrol Vello, acompañados dunha serie de estudosos e coñecedores do barrio ferrolán: Pilar Blanco, Ana Martín, Rosa Méndez, Alfredo Alcalá, Jorge M. Deza, Fernando Dopico, Justino Fernández Negral, Eliseo Fernández, Bernardo Máiz, Alberto Moreno-Bermúdez, Álvaro Porto e Juan A. Rodríguez-Villasante, ademais dos pintores Juan Rodríguez Soto, autor da portada e contraportada do libro, e Julio Ferrín, autor das diferentes ilustracións dos lugares emblemáticos do barrio.
O traballo parte da consideración de que a historia de Ferrol e o seu Patrimonio Cultural se escribe tendo en conta a historia dos seus barrios. Nun intre no que o fulgor neoclásico de Ferrol da Ilustración puidera cegalos nosos ollos, esquecendo outras épocas e outros barrios históricos, coido que é o momento de lembrar ao barrio de Ferrol Vello que vai sufrindo de forma paulatina a perda do seu patrimonio material e intanxible.
En contraste coa urbe racional, creada no século XVIII arredor do Arsenal Militar polos barrios de nova planta da Madalena e de Esteiro, artellados pola Alameda, atópase o antigo barrio de Ferrol Vello formado no medievo, dedicado á pesca e á salgadura en contraste co outro barrio histórico, o barrio alto de Canido, dedicado á agricultura.
Ao longo da publicación faise un percorrido pola historia medieval e moderna do barrio, pola antiga igrexa parroquial de San Xulián de Ferrol, polo Pazo da Mercede, pola identidade das súas rúas e prazas, polas súas festas e tradicións, pola historia das instalacións portuarias, das súas lanchas e embarcacións, polo estudo dos seus topónimos e apelativos, polo seu Patrimonio Industrial, o sindicalismo e a cultura do traballo, polo pasado, presente e futuro do barrio desde o punto de vista do Urbanismo e a Arquitectura, e pola visión dos escritores e poetas.
Como escriben os seus autores, aquí está o patrimonio histórico e inmaterial de Ferrol Vello. Agora teñen que actuar os poderes públicos e a iniciativa privada para a rehabilitación do barrio, as súas rúas e as súas construcións.
A progresiva entrada en función do porto exterior ferrolán va a traer consigo un amplo espazo libre, lugar que se deberá destinar de forma axeitada ao uso cidadán, recobrando o estreito contacto coa mar que tiñan os veciños tempo atrás, sempre tendo en conta que as fachadas marítimas e os barrios costeiros son lugares moi fráxiles e sensibles ás posibles actuacións. Quizais algún día Ferrol irá deixando de ser unha cidade simplemente costeira para ser unha cidade realmente aberta ao mar.