Esta Memoria do corpo é un tempo de investigación para o autor.
Dentro de si mesmo, como debe de facer o poeta. É, sen dúbida, o seu mellor logro. E a frase non é arriscada. Así o sente o creador, que viaxa dende o barro por corpos e iniciacións eróticas e camiños que, coma todos os periplos, nos devolven ao punto de partida. Á palabra que funda o mundo. Aos sons primeiros que nos explican. Un poeta espido. Unha poética alicerzada na palabra. Cinco anos despois. E todo o mundo aquí contado.
