Sara, unha mestra rural, recorda a Tomás, o seu amor de adolescencia, que marchou para o Brasil con dezanove anos e nunca máis soubo del. Nos días de agosto, sen a compaña dos nenos da escola, dóese da súa soidade e evoca o tempo ido. Son os anos da guerrilla antifranquista, do contrabando do wolfram. Tempos de racionamiento, de represión e de precariedade que Xosé Neira Vilas (Gres, 1928) recrea con man maxistral neste emotivo monólogo.
