Sempre houbo mellor Entroido en Samede que en ningún sitio. Viña xente de Ambroa, Cela, Mantaras, Coruxo... polo Entroido aquí. É un sitio pequeno, quero dicir que era unha aldea, pero xuntábase xente... Madre de Deus! O Domingo era o día mais cativeiro. O Luns era o día das máscaras. Hai o Luns! Martes igual que o Domingo e despois Mércores era o día do enterro...
Asumir a tarefa de escribir este libro foi para min o mellor camiño para achegarme a alma desta aldea, podendo entender por este medio moito do que de ningún outro xeito podería comprender. Non aspiro a recreación exacta, nin a emular o traballo dun historiador, pero, obrando con cautela para non danar a ninguén, pretendo compartir a súa historia tal como eles a lembran, sendo consciente de que as emocións son intransferibles.
