Existe unha Galiza agochada, entretecida en símbolos e mitos, que só a literatura pode revelar. En “Sobre Vilanova de Alba”, Miguel Barros emprende unha arqueoloxía cultural de extraordinaria profundidade, diseccionando a triloxía de Víctor F. Freixanes para revelar a densa estrutura simbólica que se agocha baixo a superficie narrativa. Non se trata dunha análise convencional, senón dunha expedición intelectual ás profundidades da memoria colectiva galega.
Armado coas ferramentas da psicoloxía analítica de Carl G. Jung, a lingüística Sapir-Whorf e a crítica mitolóxica, Barros concibe a literatura como unha manifestación do inconsciente dun pobo. O seu método busca "alumear esa espesa escuridade da lingua" para revelar o "espírito da letra", transformando cada páxina analizada nunha xanela aos arquetipos culturais que definen a identidade galega. A crítica convértese así en hermenéutica e a hermenéutica en revelación.
O ensaio traza o conflito central que sustenta a triloxía: a eterna batalla entre Vilanova de Alba —símbolo do poder marítimo, civil e revolucionario— e Compostela —bastión do poder terrestre, relixioso e conservador. Mar contra terra. Memoria contra historia oficial. Revolución contra tradición. A través desta dicotomía primordial, Freixanes constrúe unha épica simbólica onde as dúas almas de Galicia chocan, e Barros convértese no seu cartógrafo máis perspicaz.
Este estudo eríxese como a chave mestra para comprender un universo literario de complexidade labiríntica, ofrecendo a editores, estudosos e lectores as coordenadas precisas para navegar por unha obra que transcende a ficción. Barros non só analiza: ilumina, descifra e preserva unha mitoloxía que, sen a súa intervención crítica, permanecería hermeticamente selada dentro dos seus propios misterios.
-5%
