O marqués da Ensenada, entusiasmado polas posibilidades que ofrecía o porto galego, apostou forte por Ferrol, outorgándole unha posición relevante nos plans navais da Coroa. Tras ser descartados outros portos galegos, caso de Vigo, Marín ou Pontevedra, Ferrol erixiuse nun dos principais valedores do poderío naval español, coas consecuencias demográficas, sociais, económicas e mesmo mentais xa coñecidas.
Este libro quere ser testemuña dalgunhas das manifestacións máis evidentes desa nova dimensión acadada pola real vila no século XVIII, como gran centro urbano, militar e fabril.
Ferrol miraba no XVIII más ao mar que nunca e os seus fillos tripulaban tripulaban as embarcacións da Coroa que surcaban os cinco mares do planeta. Naquelas embarcación non todos eran Churrucas ou Gravinas; a gran maioría eran homes descoñecidos, castigados a sufrir as duras condicións da vida no mar. A eses homes dedícase a segunda parte da obra, xunto cos que non tiveron outra opción que embarcarse nesas grandes máquinas de guerra, quizais para poder así dar de comer aos seus fillos ou porque a súa miseria lles conducira a ese cruel destino a través dos mecanismos de coacción do Estado.
