Xosé rememora os anos da posguerra xunto a Xan, o fillo cego dos Pena Moura, co que medrou servíndolle como fiel guía e recibindo en pago os refugos dos vencedores. «Nesta estreitísima relación flúe o recoñecemento das capacidades de dominio aniquilador e submisión vergonzante, creadoras ambas dunha simbiose osmótica entre dous rapaces que chegan a con-fundirse no mal, na crueldade e na vinganza», apunta Helena Villar Janeiro no prólogo.
-5%
-5%
